2641021104  |    info@vavoulistours.gr

  Λογαριασμός   |     Wishlist  |  V-Magazine

Φαγητό και ποτό στο Αγκίστρι

Φαγητό και ποτό στο Αγκίστρι

Στο Αγκίστρι ένα πράγμα είναι σίγουρο, ότι θα γευτείτε φρέσκο ψάρι και θα δοκιμάσετε αρκετές παραδοσιακές συνταγές στις ταβέρνες και τα μεζεδοπωλεία. Υπάρχουν και πιτσαρίες οι οποίες φτιάχνουν ελληνικές πίτσες με ντόπια πατάτα και σκόρδο και ψήνονται σε ξυλόφουρνο.

Σας προτείνουμε να δοκιμάσετε ντόπιο λάδι, φρέσκα ψάριαελιέςμουσέντα ή μουσούντα (είδος ντόπιας χορτόπιτας), κολοκυθόπιτα ή λακλώρι και φυσικά για γλυκό πεντανόστιμους λουκουμάδες, το Βοτσαλάκι (αμυγδαλωτό του νησιού), γλυκά του κουταλιού και παραδοσιακές τηγανίτες.

Δεν πρέπει να παραλείψετε τα προϊόντα που παράγει το νησί όπως είναι οι πράσινες ελιές (θρούμπες), το πευκόμελο, την κάπαρη καθώς φυτρώνουν και αρωματικά βότανα, όπως η ρίγανη, το θυμάρι, το φασκόμηλο και το χαμομήλι.

Ειδικεύονται στην καλλιέργεια ντόπιων κρασιών με διάφορες ποικιλίες σταφυλιών αλλά και τσίπουρου το οποίο παράγεται σε παραδοσιακό ρακοκάζανο.

Η Γαστρονομία της Αμοργού

Η Γαστρονομία της Αμοργού

Το νησί του Απέραντου Γαλάζιου που μάγεψε το σκηνοθέτη Λικ Μπεσόν, με τις υπέροχες παραλίες και τα κρυστάλλινα νερά, τη μοναδική γραφικότητά του και μια θέα που κόβει την ανάσα, διαθέτει εκτός των άλλων μια πλούσια γαστρονομική παράδοση που από μόνη της είναι λόγος για να το επισκεφτείς τουλάχιστον για μια φορά.

Με ιδιαίτερες μυρωδιές και γεύσεις που οφείλονται στα γευστικά, ντόπια προϊόντα και τις ποιοτικές πρώτες ύλες, η γαστρονομία της Αμοργού συνδυάζει λαχταριστές συνταγές της τοπικής παράδοσης όσο και πιάτα με μια πιο σύγχρονη προσέγγιση.

Εκλεκτά τυριά

Στο ορεινό και βραχώδες νησί της Αμοργού οι κτηνοτρόφοι διατηρούν 13.000 αιγοπρόβατα, τα οποία παράγουν μια μεγάλη ποσότητα γάλακτος, σημαντικό ποσοστό του οποίου μετατρέπεται σε εξαιρετικής ποιότητας τυριά. Η παραδοσιακή διαδικασία τυροκόμησης τούς χαρίζει πλούσια γεύση και έντονο χαρακτήρα.

Από τα πλέον αναγνωρίσιμα τυριά της Αμοργού είναι το αμοργιανό, που θυμίζει το κεφαλοτύρι και η μαλάκα, μια ντόπια παραλλαγή της μυζήθρας. Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζουν το ξινότυρο, ξινομυζήθρα δηλαδή, που έχει στεγνώσει στον αέρα για αρκετές εβδομάδες και έχει σκληρύνει, καθώς και η κοπανιστή, ένα κλασικό παραδοσιακό τυρί των Κυκλάδων που στην Αμοργό παρουσιάζεται σε μια λιγότερο πικάντικη παραλλαγή σε σχέση με το αντίστοιχο φημισμένο τυρί της Μυκόνου.

Ποιοτικά κρέατα

Τα αιγοπρόβατα που ζουν στα εδάφη της Αμοργού παίζουν σημαντικό ρόλο σε διάφορες τοπικές συνταγές. Για παράδειγμα, το περίφημο πατατάτο κατσαρόλας είναι ένα πιάτο με αρνί, πατάτες και κόκκινη σάλτσα αρωματισμένη με κανέλα που σερβίρεται σε γάμους και πανηγύρια. Στο γιορτινό τραπέζι του Πάσχα κυριαρχεί το κατσίκι γεμιστό με ρύζι, εντόσθια και μια νοστιμότατη ποικιλία από ντόπια αρωματικά βότανα.

Κατ’ εξοχήν παραδοσιακό αμοργιανό πιάτο είναι και το ξιδάτο, μια λιγότερο έντονη εκδοχή του πατσά, με το ξίδι, φυσικά, να κυριαρχεί. Οι ντόπιοι το προσφέρουν ως σούπα ύστερα από την ολονυχτία, την παραμονή των μεγάλων θρησκευτικών εορτών, ενώ, ακόμα και ο γνωστός σε όλους παστουρμάς παράγεται εδώ από κατσικίσιο ή πρόβειο κρέας, και όχι βουβαλίσιο ως είθισται.

Ολόφρεσκα ψάρια

Ένα νησί στην καρδιά του Αιγαίου, ωστόσο, διαθέτει στη γαστρονομική του φαρέτρα και πολλά φρέσκα ψάρια. Οι ψαράδες της Αμοργού επιστρέφουν με τις τράτες τους στη στεριά φορτωμένοι άφθονους ροφούς, συναγρίδες, βλάχους, παλαμίδες και μικρούς τόνους.

Χαρακτηριστικά θαλασσινά πιάτα του νησιού αποτελούν το δημοφιλές σαβόρι, που γίνεται κυρίως με μπαρμπούνια, ή εναλλακτικά με γόπες, καθώς και η αμοργιανή κακαβιά. Η γνωστή ψαρόσουπα, η οποία εδώ στο νησί μαγειρεύεται με σκορπίνες, πετρόψαρα, χάνους, λύχνους, πέρκες ή κυνηγούς. Εκλεκτοί μεζέδες είναι και τα φρέσκα καλαμάρια και χταπόδια που απαντώνται στις θάλασσες του νησιού.

Ιδιαίτερα παραδοσιακά πιάτα και μοναδικά γλυκά με τη σφραγίδα του νησιού

Τα όσπρια αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της διατροφής των κατοίκων της Αμοργού, ένα είναι ωστόσο ο βασιλιάς της διατροφικής πυραμίδας. Το -συγγενές με το μπιζέλι- κατσούνι, ένα ιδιαίτερο τοπικό προϊόν, το οποίο οι μικροπαραγωγοί του νησιού καλλιεργούν σε πεδινές εκτάσεις. Αποτελεί τη βάση για την περίφημη φάβα, μία αμοργιανή συνταγή που προσδοκά να κατοχυρωθεί ως Προϊόν Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Είναι ιδιαίτερα θρεπτικό, έχει βελούδινη υφή και φημίζεται για τη νοστιμιά του. Από την αμοργιανή φάβα εξάλλου παρασκευάζονται και οι φαβοκεφτέδες. Παρόμοιας φιλοσοφίας με τους ντοματοκεφτέδες, η γεύση τους εμπλουτίζεται από τα βότανα και μυρωδικά που φύονται στα χωράφια του νησιού.

Δημοφιλές παραδοσιακό πιάτο είναι και ο κοφτός, ένα είδος χυλού το οποίο αποτελείται από αποφλοιωμένο σιτάρι που έχει μουλιάσει και χτυπηθεί στο γουδί, προτού βράσει μαζί με ντόπια μυζήθρα. Σερβίρεται με σοταρισμένα κρεμμύδια και τριμμένο τυρί για ακόμα καλύτερη γεύση και εμφάνιση. Αποτελεί αμοργιανό έδεσμα, το οποίο σερβίρεται την Πρωτοχρονιά και την ημέρα του πανηγυριού της Αγίας Παρασκευής, ενώ θα το βρείτε σε αρκετές από τις ταβέρνες του νησιού.

Μεταξύ των προϊόντων του νησιού που ξεχωρίζουν για την εξαιρετική ποιότητά τους συγκαταλέγεται και το ελαιόλαδο, η ποσότητα του οποίου αγγίζει τους 30 τόνους ετησίως, σε ένα υπερσύγχρονο συνεταιριστικό ελαιοτριβείο.

Πολύ γνωστό είναι και το θυμαρίσιο μέλι του νησιού, ενώ εξίσου ποιοτικό είναι και το μέλι ανθέων, εξαιτίας της πληθώρας βοτάνων αλλά και του αρωματικού φασκόμηλου που συναντάμε στην περιοχή της Λαγκάδας.

Απαραίτητο συνοδευτικό στα παραδοσιακά πιάτα δεν γίνεται να μην είναι η ψημένη ρακή της Αμοργού, η φήμη της οποίας ξεπερνά τα σύνορα του νησιού. Η μείξη ρακής, μελιού ντόπιας παραγωγής, ζάχαρης και κανέλας δημιουργούν έναν συνδυασμό πραγματικά ακαταμάχητο.

Τίποτα δεν ολοκληρώνει ένα απολαυστικό γεύμα καλύτερα από μερικά παραδοσιακά γλυκά και η Αμοργός διαθέτει εξαιρετική ποικιλία. Η πιο διάσημη επιλογή είναι τα φημισμένα ξεροτήγανα, οι αμοργιανές δίπλες, που έρχονται διπλωμένες σε διαφορετικά σχήματα -όπως φιόγκους και τριαντάφυλλα- μελωμένες και καλυμμένες με σουσάμι και κανέλα. Εξίσου δημοφιλές είναι και το ντόπιο παστέλι που διαφέρει από τα υπόλοιπα, καθώς, εκτός από μέλι και καθαρισμένο σουσάμι, περιέχει και κύμινο. Δοκιμάστε ακόμα τοπικά λουκούμια, αλλά και μεθυσμένα αμοργιανά, δηλαδή μια παραλλαγή των καλτσουνιών, όπως και φουσκόπιτες, δηλαδη τηγανίτες με μέλι και σουσάμι.

Γεύσεις από τη Σύμη

Γεύσεις από τη Σύμη

Η Σύμη σάς προσφέρει μοναδικές γαστρονομικές απολαύσεις διαθέτοντας τη δική της σπεσιαλιτέ, το πασίγνωστο συμιακό γαριδάκι! Πρόκειται για σπάνια ποικιλία γαρίδας, πολύ μικρού μεγέθους, που ζει στη θάλασσα της περιοχής και μπορείτε να γευτείτε στις ψαροταβέρνες του νησιού. Διάφορα ψάριαθαλασσινά και οστρακοειδή κατέχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην τοπική γαστρονομία, ενώ μία ακόμη πολύ ξεχωριστή σπεσιαλιτέ είναι η γαελόπιτα, γνωστή και ως αθερινόπιτα. Από γλυκά, ξεχωρίζουν τα συμιακά ακούμια, που θυμίζουν πολύ τους λουκουμάδες.

Φεύγοντας από το νησί θυμηθείτε να πάρετε μαζί σας κουλούρια, παξιμάδια, σφουγγάρια, αρωματικά φυτά και παραδοσιακά μαγειρικά σκεύη.

Το νησί σας υπόσχεται απολαυστική νυχτερινή διασκέδαση στα όμορφα μπαράκια, που θα συναντήσετε κατά μήκος του Γιαλού, ενώ πλειάδα εστιατορίων και καφέ θα καθησυχάσει και τον πιο δύσπιστο πως στη Σύμη οι επιλογές είναι αρκετές.

Κατά τη διάρκεια όλου του έτους, διοργανώνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις αλλά και πολλά τοπικά πανηγύρια, τα οποία αν βρίσκεστε στο νησί δεν πρέπει να χάσετε. Εκτός από την παραδοσιακή μουσική, θα ακούσετε χαρακτηριστικά τραγούδια και παροιμίες των ναυτικών και των σφουγγαράδων και θα χαρείτε τους δωδεκανησιακούς χορούς.

Γεύσεις από τη Χίο

Γεύσεις από τη Χίο

Μυροβόλος και φιλόξενη όλο το χρόνο, η Χίος αποτελεί ένα μωσαϊκό εικόνων, εμπειριών και γεύσεων!
Το ήπιο μεσογειακό κλίμα σε συνδυασμό με το πλούσιο έδαφος του νησιού ευνοεί την παραγωγή πολλών διαφορετικών προϊόντων εξαιρετικής ποιότητας και δίνει μοναδικές τοπικές συνταγές.

Καλώς ορίσατε στον τόπο με τα μυρωδάτα μανταρίνια, τα σπιτικά λικέρ, το ούζο, τα γλυκά του κουταλιού και φυσικά τη φημισμένη μαστίχα με φόντο τα μεσαιωνικά χωριά, τις ιδιαίτερες παραλίες και την όμορφη πόλη της Χίου! Ελάτε να ανακαλύψουμε παρέα τους γευστικούς θησαυρούς της και τα ιδιαίτερα πιάτα της, που θα απογειώσουν “γευστικά” την παραμονή στο νησί.

Μαστίχα, η βασίλισσα του νησιού!

Μοναδικός θησαυρός που καλλιεργείται μόνο σε αυτή τη γωνιά του κόσμου, το μαστιχόδεντρο χαρίζει τα πολύτιμα δάκρυά του, την αρωματική μαστίχα! Μπορείτε να την απολαύσετε μόνη της ως “υποβρύχιο” γλυκό ή ως αρωματικό σε λικέρ, ούζο, κουλουράκια, ακόμα και τσίχλες!

Ξέρετε ότι; Η τεχνική μαζέματος της μαστίχας ονομάζεται “κέντος”, καθώς οι μαστιχοπαραγωγοί
κεντούν, δηλαδή χαράσσουν, τα δέντρα με ένα ειδικό εργαλείο το “κεντητήρι”.

Τα “μήλα των εσπερίδων”

Η Χίος φημίζεται για τα μοναδικής ποιότητας εσπεριδοειδή, τα ζουμερά πορτοκάλια της και το διάσημο μανταρίνι της! Χάρη στο έντονο άρωμά του, την τρυφερή σάρκα του και τη γλυκιά γεύση του, έχει κέρδισε μια θέση ανάμεσα στις καλύτερες ποικιλίες του κόσμου ενώ έχει κατοχυρωθεί και ως προϊόν ΠΓΕ. Δοκιμάστε τα χιώτικα εσπεριδοειδή σε δροσερούς χυμούς, φρουτοσαλάτες και γευστικά γλυκά του κουταλιού! Μην φύγετε από το νησί χωρίς να δοκιμάσετε λεμονανθούς, το ντόπιο και πολύ αρωματικό γλυκό του κουταλιού!

Ξέρετε ότι; Οι χρήσεις των εσπεριδοειδών δεν περιορίζονται στην απλή κατανάλωσή τους ή στη χυμοποίησή τους.Εκτός από την παραγωγή γλυκών του κουταλιού και αιθέριων ελαίων, οι φλούδες τους χορηγούνται από το εργοστάσιο Χυμών του νησιού στους κτηνοτρόφους για ζωοτροφή, που θεωρείται μάλιστα άριστης ποιότητας!

Χιώτικα ποτά

Το κρασί είναι ένα από τα πιο αξιόλογα και φημισμένα προϊόντα που παράγει η Χίος από την αρχαιότητα, με το νέκταρ των Θεών, τον “Αριούσιο Οίνο” να κρατά τα σκήπτρα στα κόκκινα κρασιά. Εάν αγαπάτε τα ηδύποτα, το νησί σας προσφέρει απλόχερα αρωματικά λικέρ, όπως τη σούμα, ένα είδος τσίπουρου από σύκα και φυσικά το χιώτικο ούζο αρωματισμένο με γλυκάνισο, μάραθο, κόλιανδρο, άνθη λεμονιάς ή μαστίχα.

Ξέρετε ότι; Η Χίος έχει και την δική της μπίρα! Πρόκειται για φρέσκια μπίρα που παράγεται στον Κάμπο της Χίου από εκλεκτές ποικιλίες βύνης και ολόκληρο λυκίσκο, χωρίς παστερίωση και φιλτράρισμα. Έχει ξανθοκίτρινο χρώμα με πορτοκαλί ανταύγειες, πλούσιο σώμα, φρουτώδη γεύση και διακριτική πικράδα ενώ κυριαρχούν τα αρώματα λυκίσκου και εσπεριδοειδών.

Φθινοπωρινό κυνήγι μανιταριών

Εάν επισκεφτείτε τη Χίο το φθινόπωρο, στα βόρεια του νησιού θα συναντήσετε τους περίφημους Αμανίτες, που φυτρώνουν με τις πρώτες φθινοπωρινές βροχές. Μπορείτε είτε να τους προμηθευτείτε στις αγορές του νησιού είτε να συμμετάσχετε κι εσείς οι ίδιοι σε ένα συναρπαστικό “κυνήγι” μανιταριών! Συνοδέψτε το ουζάκι σας με τηγανητούς ή ψητούς αμανίτες και θα μας θυμηθείτε!

Ξέρετε ότι; Οι Αμανίτες φυτρώνουν κάτω από τα πεύκα, μόνοι τους ή σε συντροφιά 2-3 μανιταριών.

Χιώτικο λευκό τυρί

Δοκιμάστε το εξαιρετικής ποιότητας λευκό χιώτικο τυρί με τη μαλακή υφή, το άρωμα γάλακτος και την ελαφρώς αλμυρή γεύση, την οποία οφείλει στην ολιγοήμερη παραμονή του στην άλμη. Δοκιμάστε το ψητό στη σχάρα ή ως συνοδευτικό σε δροσερές πράσινες σαλάτες και παραδοσιακά ζυμαρικά.

Ξέρετε ότι; Εκτός από ιδιαίτερη γεύση του, το χιώτικο τυρί έχει μεγάλη θρεπτική αξία καθώς περιέχει πρωτεΐνες, βιταμίνες και άλατα.

Ζυμαρικά Χίου

Στη γαστρονομία της Χίου εντάσσονται και διάφορα είδη ζυμαρικών, τα οποία συνδυάζονται με ποικιλία κρεάτων αλλά και θαλασσινών. Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε φυτιλάκι στριφτό ενώ για πιο εξεζητημένες γεύσεις σας προτείνουμε να δοκιμάσετε ταλιατέλες κατσαρές με μαστίχα, και τα χερίσια μακαρόνια του σπάρτου, που ταιριάζουν απόλυτα με μαγειρευτά, κοκκινιστά φαγητά.

Ξέρετε ότι; Τα στριφτάρια με χιώτικο μανταρίνι συνδυάζονται υπέροχα με λευκά κρέατα αλλά και με θαλασσινά.

Η Κρήτη στο πιάτο σας

Η Κρήτη στο πιάτο σας

Παραδοσιακή κρητική κουζίνα

Η γαστρονομική παράδοση του νησιού έχει τις ρίζες της στη μινωική εποχή. Οι νωπογραφίες της Κνωσού και άλλα ανασκαφικά ευρήματα βεβαιώνουν ότι ακόμη και 4.000 χρόνια πριν οι αρχαίοι Κρήτες χρησιμοποιούσαν ως βάση της καθημερινής τους διατροφής τα ίδια σχεδόν προϊόντα που καταναλώνουν μέχρι σήμερα! Στο πέρασμα των αιώνων, κόντρα στις γαστρονομικές κουλτούρες των κατακτητών της, η Κρήτη κατάφερε να διατηρήσει αλώβητες τις γευστικές της μνήμες και να διασώσει σχεδόν αυτούσιες συνταγές και εδέσματα. Αυτή η συνέχεια στο χρόνο θεμελίωσε μια ισχυρή παράδοση και διαμόρφωσε την περίφημη κρητική κουζίνα.

Το μεγαλείο της απλότητας

Η ιδιαιτερότητα της κρητικής κουζίνας συμπυκνώνεται στη ρήση «πράμα από τον τόπο σου». Είναι αξιοθαύμαστος ο τρόπος που οι κρητικοί αξιοποιούν τα γεννήματα της πλούσιας γης τους: άφθονα οπωροκηπευτικά, εποχιακά λαχανικά, όσπρια, άγρια χόρτα και αρωματικά βοτάνια «παντρεύονται» με νόστιμο αιγοπρόβειο κρέας, δημιουργώντας πολλές φορές ευφάνταστα μαγειρέματα που δε συναντώνται πουθενά αλλού στην Ελλάδα. Εντυπωσιακή, εξάλλου, είναι η παλέτα των τυροκομικών, με κορωνίδα την ονομαστή γραβιέρα Κρήτης, κατοχυρωμένη διεθνώς ως τυρί με ονομασία προέλευσης. Ωστόσο, αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής της κρητικής κουζίνας είναι το αγνό παρθένο ελαιόλαδο, το οποίο χρησιμοποιείται κατά κόρον και σε μεγάλες ποσότητες παντού, ακόμη και στα γλυκά!

Το μυστικό της μακροζωίας

«Μην ψάχνετε για το χάπι που υποκαθιστά την κρητική δίαιτα. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα». Serge Renaud (Γάλλος ερευνητής), 1998

Τις τελευταίες δεκαετίες η «κρητική δίαιτα» έχει γίνει θέμα ερευνών, ιατρικών συνεδρίων και αναλύσεων και έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι η κρητική διατροφή, ως το πλέον ποιοτικό δείγμα μεσογειακής διατροφής, αποτελεί πολύτιμο σύμμαχο της καλής υγείας και της μακροζωίας.

Ας στρώσουμε τραπέζι

«Κοπιάστε να φάμε» είναι το φιλόξενο κάλεσμα για να απολαύσουμε το κρητικό τραπέζι, στρωμένο με χίλια δυο καλούδια, συνήθως σε… υπερμεγέθεις ποσότητες.

Κρίθινος ντάκος με ξινομυζήθρα και φρεσκοτριμμένη ντομάτα, κουκόφαβα με μπόλικο λάδι και ψιλοκομμένο κρεμμύδι, βουτυράτες γραβιέρες, μοσχοβολιστή στάκα, αρωματικές μαραθόπιτες, χοχλιοί μπουρμπουριστοί σβησμένοι με ξύδι και δενδρολίβανο, λουκάνικο ξιδάτο και καπνιστό απάκι είναι μερικά μόνο από τα «πρώτα» έτσι για ν’ ανοίξει η όρεξη!

Γαστρονομία

Περνώντας στα κυρίως πιάτα θα δοκιμάσουμε αρνάκι φρικασέ με σταμναγκάθι ή ασκολύμπρους, κατσικάκι με αγκινάρες, κουνέλι κρασάτο ή στο τηγάνι, ρίφι τσιγαριαστό ή οφτό, γαμοπίλαφο με μπόλικο στακοβούτυρο, χοχλιούς με χόντρο, μακαρόνια σιουφιχτά με ξερή μυζήθρα… Ανεξάντλητες, πραγματικά, οι ποικιλίες της κρητικής «αμβροσίας»!
Δεν νοείται, φυσικά, κρητικό τραπέζωμα χωρίς συνοδεία σπιτικού κρασιού. Οι ντόπιες ποικιλίες δίνουν κρασιά δυνατά, «αντρικά», που ανάβουν γρήγορα το κέφι για πειράγματα και μαντινάδες της τάβλας.

Η ιεροτελεστία κλείνει γλυκά με τα ντόπια επιδόρπια στα οποία πρωταγωνιστεί το μυρωδάτο θυμαρίσιο μέλι: λυχναράκια, πιταράκια με φρέσκια μυζήθρα και δυόσμο, σφακιανές πίτες και τραγανιστά ξεροτήγανα. Για τη χώνεψη, και όχι μόνο, ένα σφηνάκι τσικουδιάς κάνει θαύματα. Αυτό το θεσπέσιο διάφανο απόσταγμα, που για αιώνες συντροφεύει αναπόσπαστα λύπες και χαρές, δεν είναι απλά ένα ποτό. Είναι η ταυτότητα μιας κουλτούρας, που εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο την κρητική φιλοξενία.

Στα φημισμένα τσιπουράδικα του Βόλου

Στα φημισμένα τσιπουράδικα του Βόλου

Κατά την επίσκεψή σας στην πόλη των Αργοναυτών, δεν υπάρχει περίπτωση να μην συναντήσετε κάποιο τσιπουράδικο.
Από την Νέα Ιωνία έως τον Άνευρο και από τον Άνω Βόλο μέχρι την παραλία 600 (!) περίπου τσιπουράδικα δίνουν το γαστρονομικό στίγμα της πόλης, αποτελώντας τον πλέον δημοφιλή τόπο συνάντησης ντόπιων και επισκεπτών. Τα παραδοσιακά αυτά μεζεδοπωλεία, όπου με κάθε 25άρι τσίπουρο σερβίρεται και διαφορετικός μεζές, αποτελούν αναμφισβήτητα το «σήμα κατατεθέν» του Βόλου.

Η συνήθεια που έγινε παράδοση

Η… απολαυστική αυτή συνήθεια έχει μεγάλη ιστορία που πηγαίνει πίσω στον χρόνο, στον 19ο αιώνα. Ο «θεσμός» ξεκίνησε από τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας που εγκαταστάθηκαν στον Βόλο και κυρίως από αυτούς που δούλευαν στο λιμάνι. Τα τσιπουράδικα γεννήθηκαν από την ανάγκη των εργατών για ένα «στέκι» κοντά στη δουλειά τους για να πιούν το τσιπουράκι τους μετά από μια κοπιαστική ημέρα. Στην αρχή το τσίπουρο, που έφτανε κυρίως από τον Τύρναβο και τα χωριά του Πηλίου, το έπιναν χωρίς μεζέ στις «δαχτυλήθρες» για να τους ανοίξει η όρεξη, πριν το μεσημεριανό φαγητό.

Οι πρώτοι μεζέδες που προστέθηκαν ήταν λιτοί: λιόκαφτο χταπόδι, λάχανο, τσιτσίραβλα και διάφορα παστά σερβιρισμένα σε μικρά πιατάκια. Με την πάροδο του χρόνου, οι παρέες μεγάλωναν∙ το ίδιο και οι μεζέδες, που γίνονταν όλο και πιο πλούσιοι, όλο και πιο εξεζητημένοι με τα νόστιμα θαλασσινά να έχουν την τιμητική τους… Αυτό όμως που παρέμεινε αναλλοίωτο είναι η διαδικασία του σερβιρίσματος, μια ιεροτελεστία που διατηρείται αναλλοίωτη μέχρι τις μέρες μας.

Όρεξη να ‘χετε…

Τα τσιπουράδικα της περιοχής είναι πλέον, μεσημέρι και βράδυ, ο καθιερωμένος τόπος συνάντησης των μερακλήδων Βολιωτών. Οι σχάρες, το τηγάνι και οι κατσαρόλες παίρνουν φωτιά και μια αστείρευτη ποικιλία από καλομαγειρεμένα μεζεδάκια φτάνουν κατά δεκάδες στο τραπέζι, διαφορετικά με κάθε παραγγελία: φρέσκα αιγαιοπελαγίτικα ψάρια (από σαρδέλες, μαριδάκι, κουτσομούρες και γαύρο μέχρι ροφούς, ξιφίες και παλαμίδες ), οστρακοειδή και όλα τα καλά της θάλασσας… Τη γευστική πανδαισία συμπληρώνουν επάξια οι γαρίδες σαγανάκι, το γεμιστό καλαμάρι, το ξιδάτο χταποδάκι, η ψητή φέτα με ντομάτα, τα αχνιστά μύδια, οι ψητές πατάτες και μεγάλη ποικιλία από δροσερές σαλάτες.

Η διάθεση είναι χαλαρή και τα κεράσματα συχνά. Συνήθως οι παρέες ενώνονται και άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι βρίσκονται να τραγουδούν μαζί τον πόνο ή τη χαρά τους. Πρόκειται για μια ατμόσφαιρα ανεπανάληπτη, η οποία χαρακτηρίζει τη ζωή της πόλης, μιας και τα τσιπουράδικα αποτελούν το πιο… νόστιμο αξιοθέατο του Βόλου.

Η κουζίνα της Σκιάθου

Η κουζίνα της Σκιάθου

Οι γαστρονομικές απολαύσεις του νησιού ήταν πάντοτε και εξακολουθούν να είναι ξεχωριστές.

Στο παρελθόν οι ψαράδες αντάλλασσαν τους θησαυρούς της θάλασσας με τα λαχανικά και το λάδι των αγροτών. Αυτή η ανταλλαγή προϊόντων δημιούργησε μια αρωματική κουζίνα που βασίζεται στα θαλασσινά και στα άγρια πράσινα χόρτα.

Η ψαρόσουπα (συναγρίδα, σφυρίδα, ροφός, πεσκανδρίτσα), η φάβα (πουρές από κίτρινη φάβα) με σαρδέλες, «τσόφλια» (όπως οι ντόπιοι αποκαλούν την καραβίδα και τον αστακό) με κολοκυθάκια και «χόρτα» από τα βουνά, τα σέσκουλα, οι ζοχοί, τα μυρώνια, αμέτρητα άγρια χόρτα παντρεύονται μαγικά με τα θαλασσινά, αναδεικνύοντας τα αρώματα του τόπου.

Θα βρείτε πολλές ποικιλίες ψαριών και θαλασσινών στους βραχώδεις κόλπους και στα μικρά νησάκια. Η περιοχή γύρω από τα Λαλάρια και γύρω από τα νησάκια, στην Τσουγκριά ή στο Κάστρο είναι σημεία που θεωρούνται κατάλληλα για ψάρεμα. Απλωμένα σε κιβώτια απέναντι στις βάρκες, τα πελαγίσια ψάρια για σούπες και ψητά, τα ψάρια του βυθού για τηγανητά, τα καλαμάρια, οι καραβίδες, οι γαρίδες, οι αστακοί, τα κυδώνια και τα μύδια λαμπυρίζουν στο πρωινό φως.

Μαγειρεύονται με πολλούς τρόπους: μπορούμε να απολαύσουμε καλαμάρι με «χόρτα» και κρεμμύδια, καραβίδες με κολοκυθάκια και ντομάτα, αστακό με «χόρτα». Τα θαλασσινά συνοδεύονται με λαχανικά και «χόρτα», με λαχανικά και διαφορετικές σάλτσες, καθεμία ξεχωριστή χάρη στα μυρωδικά που προστίθενται, συχνότερα το μάραθο που αναπτύσσεται σε αφθονία στο νησί. Οι πράσινες ελιές μπορούν επίσης να μαριναριστούν με μάραθο. Τα άγρια «χόρτα» είναι επίσης πολύ νόστιμα και ταιριάζουν πολύ με τα θαλασσινά.
Και εφόσον υπάρχουν τα «χόρτα» υπάρχει και η «χορτόπιτα» που παρασκευάζεται με παραδοσιακή ζύμη από φύλλο, η λεγόμενη καλαποδιά. Μπορείτε επίσης να δοκιμάσετε την στριφτή «τυρόπιτα» για την προέλευση της οποίας διαφωνούσαν οι δύο μεγάλοι συγγραφείς ο Παπαδιαμάντης και ο Μωραϊτίδης. Ο πρώτος ανέφερε τη Σκιάθο και ο άλλος τη Σκόπελο.

Ο Παπαδιαμάντης με την ιδιαίτερη γλωσσική ικανότητα στο πεζογράφημά του «Μαυρομαντηλού» περιγράφει με μεγάλη υπερηφάνεια τα κηπευτικά: «Τω όντι, τα χόρτα και οι θάμνοι του περιβολίου του εξαδέλφου μου του Γιαννιού, γιγαντιαία, πελώρια, άγρια ή κηπευτά, δεν έπαυσαν να οργώνονται, να σχηματίζωσιν αύλακας και να είναι γαλήνια, ομαλά, απ’ αρχής, από καταβολής κόσμου. Δεν έπαυσαν να συγχέωσι τας ατόμους των, να είναι ποικιλόμορφα, αναλλοίωτα και ρευστά, να ορθώσι την χαίτην, να στηλώνωσι τα στέρνα, να φρίσσωσι, να κροαίνωσι, να βρέμωσι, να ηχώσι, να πλαταγώσι, να κτυπώσι παν αντίτυπον σώμα».

Ως προς τα γλυκά, το νησί διαθέτει πληθώρα ντόπιων παραδοσιακών γεύσεων. Το «άσπρο» είναι ένα κατ’ εξοχήν παραδοσιακό γλυκό του νησιού που φτιάχνεται με πολύ ψιλοκομμένο αμύγδαλο, σιρόπι και λεμόνι. Το μυστικό βρίσκεται στην ανάμιξη με το σιρόπι. Χρειάζεται να ανακατευθεί καλά μέχρι να γίνει άσπρο.
Παραδοσιακά ένα σπιτικό λικέρ από καρύδι ή τσέρι σερβίρεται στα φεστιβάλ της Σκιάθου. Ο Σύλλογος Γυναικών προετοιμάζει τα παραπάνω αλλά και άλλα φρούτα, καθώς και λικέρ από φυτά, όπως η αρωματική αρμπαρόριζα, με τον παραδοσιακό τρόπο, αφήνοντάς τα για 40 ημέρες στον ήλιο.

Στα γλυκά που σερβίρονται σε γάμους συμπεριλαμβάνονται τα διάσημα «χαμαλιά», τα οποία αποτελούν ένα μείγμα από καρύδια και τοπικό μέλι από πεύκο, το οποίο τυλίγεται σε ζύμη από φύλλο, τηγανίζεται και στη συνέχεια πασπαλίζεται με άχνη ζάχαρη. Μια κλασική επιλογή είναι η «κυδωνόπαστα». Όσοι είστε γλυκατζήδες θα «κολλήσετε» δοκιμάζοντας το τοπικό οργανικό μέλι, που έχει λάβει διεθνή διάκριση.

Η δοκιμή κρασιού στα γοητευτικά περίχωρα του νησιού, με κρασιά υψηλής ποιότητας, στα οποία κυριαρχούν οι ποικιλίες ροδίτης και μαλαγουζιά, θα συμπληρώσουν τις γαστρονομικές σας εμπειρίες.

Κερκυραϊκές νοστιμιές

Κερκυραϊκές νοστιμιές

Παραδοσιακά προϊόντα και κουζίνα της Κέρκυρας

Το μικροκλίμα της Κέρκυρας, αλλά και το ήπιο ανάγλυφο του εδάφους, αποτελούν ιδανικές συνθήκες για ν’ ανθίσει και να καρποφορήσει η εύφορη Κερκυραϊκή γη.

Από την εποχή του Ομήρου, η ελιά, αναμφισβήτητη κυρίαρχος της τοπικής υπαίθρου αποτελεί μέχρι σήμερα το σήμα κατατεθέν του νησιού. Ο απέραντος υπεραιωνόβιος κερκυραϊκός ελαιώνας των 4,5 εκατομμυρίων δέντρων εντυπωσιάζει με τη μεγαλοπρέπειά του.

Ελαιόλαδο άριστης ποιότητας ∙ νοστιμότατες μαύρες μικροελιές∙ αγνό σαπούνι αλλά και χειροποίητα έπιπλα αποτελούν παράγωγα του ευλογημένου δέντρου της ελιάς.
Διάσπαρτα, ανάμεσα στους ελαιώνες, ριζώνουν τα αμπέλια φυτεμένα με μεγάλο αριθμό ποικιλιών: ο κακοτρύγης, το μοσχάτο, το πετροκόριθο, το σκοπελίτικο, το ροζάκι… είναι μερικές μόνο από αυτές που συμπληρώνουν τον αμπελουργικό χάρτη του νησιού δίνοντας κρασιά υψηλής ποιότητας.

Μονοήμερη εκδρομή στην Κέρκυρα:

Όλων των ειδών τα εσπεριδοειδή – πορτοκαλιές μέρλιν, λεμονιές, μανταρινιές και περγαμόντα αρωματίζουν υπέροχα την ύπαιθρο. Ανάμεσά τους και το εξωτικό κουμ κουάτ που καλλιεργείται στην περιοχή των Νυμφών. Αυτό το μικροσκοπικό αλλά τόσο αρωματικό «χρυσό πορτοκαλάκι» δεμένο σε γλυκό του κουταλιού, σε μαρμελάδα, σε φρουί γλασέ, ή σαν γλυκόπικρο λικέρ έχει αναγνωριστεί διεθνώς ως προϊόν «προστατευόμενης γεωγραφικής ένδειξης». Ιδιαίτερα το λικέρ, θεωρείται παραδοσιακό ποτό της Κέρκυρας και έρχεται πρώτο στις προτιμήσεις των επισκεπτών του νησιού.

Ακόμη μια μοναδική επτανησιακή γεύση, που σήμερα παράγεται μόνο στην Κέρκυρα, είναι η τσιτσιμπύρα. Χυμός λεμονιού∙ φυσικό λεμονέλαιο∙ τριμμένο τζίντζερ∙ νερό και ζάχαρη «ζυμώνονται» για να δώσουν το ιδιαίτερο αυτό αφρώδες αναψυκτικό, που ωριμάζει μέσα στη φιάλη.

Παράλειψη θα ήταν να μην αναφερθούμε στα γαλακτοκομικά – παλιότερα η Κέρκυρα είχε κερδίσει παγκόσμια φήμη για την παραγωγή άριστης ποιότητας αγελαδινού βουτύρου και εξαιρετικής ποιότητος γραβιέρα – αλλά και στα αλλαντικά με κορυφαίο το σαλάδο (ντόπιο σαλάμι) και το νούμπουλο φουμικάδο (κόντρα φιλέτο από καπνιστό χοιρινό) που φτιάχνεται με παραδοσιακό τρόπο στην περιοχή του Όρους.

Μην φύγετε όμως από την Κέρκυρα χωρίς να δοκιμάσετε και τις τοπικές σπεσιαλιτέ:

  • Παστιτσάδα: μοσχαρίσιο κρέας ή κόκορας σε έντονα καρυκευμένη κόκκινη σάλτσα. Σερβίρεται με χονδρά μακαρόνια.
  • Σοφρίτο: λεπτές φέτες μοσχαρίσιου κρέατος στη κατσαρόλα με άσπρη σάλτσα. Σερβίρεται με πουρέ ή ρύζι
  • Μπουρδέτο: σκορπίνα ή γαλέος μαγειρεμένα σε κόκκινη καυτερή σάλτσα, σβησμένα με χυμό φρέσκου λεμονιού.
  • Σαβόρο – το φαγητό των ναυτικών: μικρά τηγανιτά ψαράκια μαριναρισμένα σε άσπρη σάλτσα με σκόρδο, δενδρολίβανο και ξύδι.
  • Παστίτσιο της νόνας (= της γιαγιάς): μια διαφορετική εκδοχή του παστίτσιου με τα μακαρόνια τυλιγμένα σε φύλλα σαν πίτα.

Από τα ντόπια γλυκίσματα ξεχωρίζουν το μαντολάτο, φτιαγμένο με ταχίνι, μέλι και ολόκληρα αμύγδαλα∙ η φογάτσα, είδος τσουρεκιού βενετσιάνικης προέλευσης∙ η κολομπίνα, χριστόψωμο σε σχήμα περιστεριού∙ οι μάντολες με καβουρδισμένο και καραμελωμένο αμύγδαλο.

Η γαστρονομία της Ύδρας

Η γαστρονομία της Ύδρας

Ταξιδεύοντας στην Ύδρα, τον πανέμορφο αυτό προορισμό του Αργοσαρωνικού, θα διαπιστώσετε πως η γαστρονομική καρδιά του νησιού συνεχίζει να χτυπά πίσω, στο μακρινό παρελθόν. Τα πιάτα και οι γεύσεις που θα γευτείτε σήμερα στα εστιατόρια, τόσο στις περιόδους των γιορτών όσο και σε καθημερινή βάση, έχουν τις ρίζες τους στη παράδοση και την ιστορία της Ύδρας, με τα θαλασσινά να πρωταγωνιστούν δίπλα σε αρκετά, πεντανόστιμα κρεατοφαγικά πιάτα.

Μονοήμερη εκδρομή στην Ύδρα:

Ανάμεσα στα πιο γνωστά πιάτα της Ύδρας που μπορείτε να δοκιμάσετε συγκαταλέγονται οι τοπικές πίτες -γεμιστές με χόρτα του βουνού-, τα σαλιγκάρια, μαγειρεμένα κοκκινιστά ή στιφάδο, οι σουπιές και τα καλαμάρια που συνοδεύονται από πιλάφι, καθώς και τα μπαρμπούνια σαβόρο. Για τους κρεατοφάγους το αρνάκι καπαμά αποτελεί ιδανική επιλογή, ενώ οι ταξιδιώτες που θα επισκεφθούν το νησί τις ημέρες των Χριστουγέννων θα δοκιμάσουν το ωραιότερο κυδωνάτο μοσχαράκι.

Η γαστρονομική ιστορία της Ύδρας

H άνοδος της ναυτιλίας έφερε μεγάλη εμπορική ανάπτυξη στο νησί. Κατά τον 18ο αιώνα, τα εμπορικά πλοία της Ύδρας μετέφεραν σιτηρά, δημητριακά, ρύζι, λάδι, βούτυρο, χαρούπια, βελανίδια και σταφίδες, ακόμα και χαβιάρι από την Αλεξάνδρεια στην Κωνσταντινούπολη. Ο πλούτος σε αγαθά ήταν κάτι περισσότερο από εμφανής στα εύπορα, αστικά σπίτια του νησιού, ένας πλούτος που έπαιξε σημαντικό ρόλο στον συνολικό χαρακτήρα της υδραίικης γαστρονομίας. Παράλληλα, τα όσπρια, φασόλια, φακές και ρεβίθια, ξεχώριζαν ανάμεσα τις προτιμήσεις των νοικοκυρών του νησιού. Στις κουζίνες των αρχοντικών σπιτιών, όμορφα κτίσματα που αποτελούν μέχρι σήμερα αναπόσπαστο κομμάτι του τοπίου της Ύδρας, δέσποζαν τα καυτά φουρνέλα, τα οποία λειτουργούσαν με κάρβουνα και ξύλα, αλλά και ένας χτιστός πάγκος μαζί με έναν πρωτόλειο τύπο απορροφητήρα, ο οποίος ονομαζόταν φούσκα.

Τα παραδοσιακά πιάτα του νησιού

Οι κάτοικοι της Ύδρας χρησιμοποιούν μόνο αλεύρι και νερό για να φτιάξουν τις φημισμένες γκόγκλες, τα νόστιμα, χειροποίητα ζυμαρικά που μοιάζουν με μικρές αχιβάδες και σερβίρονται με λιωμένο βούτυρο. Θα τα βρείτε ακόμα στα παραδοσιακά εστιατόρια του νησιού, όπως και τα φρέσκα καλαμάρια, τα χταπόδια και τα πετρομπάρμπουνα, τα οποία μαγειρεύονται, είτε τηγανητά είτε στην κατσαρόλα. Αλλωστε, αν υπάρχει κάτι για το οποίο φημίζεται το νησί είναι τα αλιεύματά του!

Στην Υδρα ωστόσο, μην παραλείψετε να δοκιμάσετε και τα νόστιμα, παραδοσιακά γλυκίσματα, τα οποία αξίζει να πάρετε μαζί σας φεύγοντας. Τα υδραίικα αμυγδαλωτά που είναι ιδιαίτερα δημοφιλή, όπως και κουραμπιέδες, αχλαδάκια, σκαλτσούνια και ζαχαρομπακλαβάδες. Το αγαπημένο γλυκό των ντόπιων, ωστόσο, είναι οι τηγανίτες, που εδώ ονομάζονται λαλαγγίτες και περιχύνονται με μέλι ή πετιμέζι. Αποτελούν κομμάτι ενός παραδοσιακού γεύματος, αλλά και συνηθισμένο κέρασμα σε γιορτές και ξεχωριστές περιστάσεις.

Στην Ύδρα, τις ημέρες του Πάσχα, μην παραλείψετε να δοκιμάσετε την τοπική μαγειρίτσα και το αρνάκι στη σούβλα, σε αντίθεση με άλλα νησιά του Αιγαίου όπου την Ανάσταση οι κάτοικοι προτιμούν το γνωστό πατούδο, δηλαδή κατσίκι γεμιστό στο φούρνο με ρύζι και τη συκωταριά του κομμένη.